دختر یخی

 دم صبح است...

هنوزش آفتاب رستخيز نكْشيده برون

اين تن سست زمين سخت را

مردمان در خواب

مردگانِ در مسيرم هم

در توالي بر ستون در صف،

روحهايي نيز

كه بوَد مثل چنين روزي فراخوانْ شان

كمك كمك دارند از خوابِ به زعم خود پريشانْ شان

بر مي آرند سر

يكي از صد هزاران نعش كش افتاده بر كنجي

يكي ماشين فرسوده

كه زحمت ها درش دارد كه تا روشن شود

به سان مشتري هاشان

وليكن

امروزين مشتريّش را

چه امّيدي به فردايي

نهايت فرصت خميازه اي باري

و از برخي دريغ ست هم

اين قدر شايد،

شايد آن خوشبخت

كنج آن بيغوله خوابيده ست

و پيش از آفتاب

ماهي جانش برآيد روي آب،

شايد آن خانه به دورادور

كه روشن شد چراغش هم كنون

                                       باشد،

و شايد اين زني باشد كه در پيري و در سرما

به جبر زندگي روزي

همي جويد

زباله هاي اين شهري كه مردانش نمي بلعند...

نمي دانم كمي نزديك تر شايد

همين اطراف

نمي دانم چگونه

و ل.. ي ش ششا..ااا يييي.....

        .            ي ...        .

                 .                ..يي.